Filozofia frameworka

Framework to dobrze przetestowany i udokumentowany zbiór bibliotek do obsługi często używanych funkcjonalności w tworzonych aplikacjach. Przykładami takich funkcjonalności (podsystemów) mogą być:

• obsługa połączenia z bazą danych,
• wysyłka maili (obsługa załączników, serwera pocztowego, etc.),
• logowanie zdarzeń w systemie,
• obsługa błędów, ....

Każdy framework ma swoją filozofię, według której jest napisany cały jego kod, i na której opiera swoje działanie. jakie zachodzi pomiędzy jego podsystemami.

Zasadniczą kwestią przy wyborze frameworka jest więc to jak bardzo filozofia frameworka pasuje do naszego doświadczenia programistycznego i założeń projektu do wykonania. Im mniej trzeba poświęcać czasu na naukę frameworka i na zrozumienie zamysłu jego autora (autorów) tym lepiej framework pasuje do naszych potrzeb.

Oczywiście od pewnej nauki programowania w danym frameworku nie uciekniemy. Jednak jeśli filozofia działania frameworka zamiast nam upraszać pracę bardziej nam przeszkadza i ogranicza to zdecydowanie należy framework zmienić. Jest duża szansa, że spokojnie znajdziemy framework, który będzie bardziej pasował do naszej dotychczasowej praktyki.

Framework to fundament aplikacji i powinien on być zgodny z naszym dotychczasowym doświadczeniem w podejściu do pisania aplikacji internetowych.

Tak więc nie można jednoznacznie wskazać najlepszego frameworka ponieważ każdy programista może mieć różne potrzeby lub różne doświadczenia.

Oczywiście w Internecie możemy znaleźć bardzo wiele lepszych i gorszych frameworków. Chociażby lista na stronach projektu WACT (http://www.phpwact.org/php/mvc_frameworks), która zawiera ponad 60 projektów.

Stosowane rozwiązania

Wśród dużych i znanych frameworków coraz wyraźniej kształtują się pewne filozofie programowania (skądinąd dobrze znane) takie jak:

Prawdziwe OOP (Object-Oriented Programming)

czyli jak najbardziej ścisłe wykorzystanie wszystkich dobrodziejstw obiektów w języku PHP5,

Model MVC (Model-View-Controller)

czyli wzorzec architektoniczny, którego założeniem jest podział aplikacji na 3 warstwy. Podział taki bardzo ułatwia pracę zespołową, pielęgnację powstałego kodu oraz przyspiesza tworzenie aplikacji,

Zastosowanie szablonów (Templating)

czyli użycie nieskomplikowanego języka do obsługi wyglądu,

Wykorzystanie ORM (Object-Relational Mapping)

czyli przedstawienie struktury i relacyjności bazy danych poprzez obiekty. Każda tabela i każdy rekord jest odpowiednią klasą i metodą w aplikacji. Ujednolica to programowanie kiedy piszemy całość w duchu OOP,

Stosowanie DAO (Data Access Object)

lub też inaczej Database Abstraction Layer czyli uniezależnienie się od konkretnego języka SQL dla danego DBMS.

Zalety

Zalety jakie niesie użycie dobrze znanego frameworka to na przykład:

• naturalne unikanie powtarzania się w tworzonym kodzie; używamy bibliotek frameworka do wykonania standardowych czynności,
• ograniczenie wystąpienia błędów wynikających np. z rutynowości; im bardziej znany framework tym większa wokół niego społeczność (dokumentacja, forum) co powinno przekładać się na odpowiednio dobrze sprawdzony i przetestowany kod,
• uporządkowanie kodu aplikacji; mamy jasne reguły które rządzą naszymi źródłami i możliwe jest szybkie wdrożenie nowych programistów do projektu,

Kryteria

Kryteria jakie przykładowo można brać pod uwagę oceniając frameworki to:

• wielkość pakietu w MB,
• popularność frameworka w Internecie,
• wielkość społeczności skupionej wokół projektu frameworka,
• prędkość generowania przykładowej strony,
• ilość klas (komponentów, helperów, modułów) w całym frameworku,
• ... i wiele innych.